 Twee boerenzwaluwen hebben onze achterdeur uitgekozen: in dat stalletje bouwen ze hun nest. Ze zijn niet bang voor ons, want we lopen er iedere dag een aantal keren in en uit en toch willen ze in geen andere stal hun jongen grootbrengen. Zwaluwen, je mag hier wonen! |
 In het nest liggen nu eieren. Zijn het er vier? Vijf? Drie? Wij zijn nieuwsgierig, maar wachten rustig af. |
| |
 Piet piet
Ik kijk naar boven, naar de waterleidingsbuis. Ja hoor, dacht ik het niet?
Twee van onze jonkies zitten op de leiding te schuilen voor de regen. Moeten zij al over enkele weken die grote reis gaan maken? Ik maak nog snel een afscheidsfoto. Ze kennen mij blijkbaar nog, ze vliegen niet weg.
Ik ben er trots op, op onze boerenzwaluwen.
Heel veel foto's hebben we dit jaar kunnen maken. Zo kunnen ook andere mensen met ons meegenieten
|
| |
| Op 19 juli 2000 heb ik een kwartiertje zitten toekijken vanaf een krukje in een hoekje van de stal. Kijk maar even met me mee. |
 Alle 5 jonge zwaluwtjes zitten op de rand van het nest, kopjes naar boven; ze maken geen geluid.
Dan komt een van de ouders met eten: de middelste krijgt heel snel iets in zijn opengesperde mond gestopt |
 Na 57 tellen is de linker zwaluw aan de beurt. De volgende hap is weer voor ditzelfde jonkie en de daaropvolgende hap opnieuw! Daarna lijkt hij te knikkebollen.
Nummer 4 krijgt daarna zoveel toegestopt, dat er wat op de grond valt. Nummer 2 begint te piepen. Er is wat onrust in het nest: piet-piet-piet protesteren ze. Dan geeuwt de rechter zwaluw.
Kunnen zwaluwen echt knikkebollen en slapen? Of lijkt dat maar zo?
Nu duurt het een paar minuten voordat de ouders binnenkomen. De middelste gaat achter z'n ouders aan, en nog eentje. Zou dat piepen een soort afspraak zijn? Een ander jonkie verlaat het nest en gaat bovenop de openstaande buitendeur zitten. Een vierde jonkie kiest de leiding bij het plafond uit als zitplaats.
Vader en moeder komen binnen met de twee 'ongehoorzamen'. Het lijkt erop dat ze zeggen: terug, naar je nest!
Vader en moeder verlaten de kleintjes weer.
Het is een piepen van jewelste. De zwaluw op de leiding loopt een eindje over de leiding heen en weer, de zwaluw op de deur vliegt terug op het nest. Nu zit hij met de staart naar voren en z'n kopje naar binnen. Hij weet niet hoe hij zich moet omdraaien, zo vol is het in die kleine ruimte. Een interessant schouwspel om te zien, hoe hij weer met z'n snaveltje naar voren probeert te komen. Het lukt! |
| |
Het is nog maar vijf dagen later, als ik vanuit mijn slaapkamerraam het erf op kijk. Niet te geloven! Onze jonkies vliegen buiten! Wat zijn het er veel! Waar komt dat grote aantal ineens vandaan? Ik zie het al.....ook het andere nest doet mee.
Onze jonkies vliegen in en uit, omhoog.omlaag, zelfs over het dak!
In het begin gaat het bij een enkeling onzeker. Dit is waarschijnlijk een van de eerste buitenlessen. Wat een energie kost dit! (Hoeveel eten hebben de ouders hiervoor moeten aanslepen?)
Vanuit het nest naar buiten levert geen probleem op, maar terug..... snelheid minderen, de donkere ruimte binnen en dan in één keer landen op die smalle nestrand! Eén jonkie heb ik het 3x zien proberen. In plaats van landen op het nest, keerde hij iedere keer doodop terug op de dakgoot. Pas na de derde poging lukte het hem.
De beide ouderparen geven met geluidssignalen aan, wanneer iedereen dekking moet zoeken... binnen een paar seconden zijn alle jonkies in hun eigen stal of op de stang van de aanhangwagen in de garage, om even later weer dapper achter vader/moeder aan over het dak te vliegen en weer terug.
Wat een fantastisch schouwspel!!
Er vliegen zwaluwen af en aan.
De ouders zijn te herkennen aan hun verenpak en aan hun grootte. De kleintjes uit de beide nesten zoeken elkaars stallen op, zitten te rusten op de dakgoten, verdwijnen over de hoge daken uit mijn gezichtsveld, maar duiken ineens weer op en zijn dan binnen een paar tellen verdwenen in hun eigen stallen. Wat moeten ze hier moe van worden. Zouden ze die eerste keren ook tijd hebben om alvast wat insecten te vangen tijdens hun vlieglessen? |
 Ik voel me de koning te rijk, als ik besef, dat ik getuige ben van iets heel belangijks! De kleintjes zullen snel moeten leren om zichzelf te redden: zelfstandig vliegen, eten zoeken en de verre reis naar de winterverblijven, dat staat binnenkort allemaal op hun programma.
Ik geloof er vast in, dat ONZE zwaluwen straks allemaal in staat zullen zijn om de lange reis naar Afrika te kunnen volbrengen, maar wat zijn het kleine, tere wezentjes!!
Ik wens alle kleintjes en hun ouders een voorspoedige reis en hoop ze in het voorjaar van 2001 weer terug te zien in onze stallen. |
|