 |
| |
| Alle aardappelen liggen in de loods! Heerlijk!!
Maandag 27 september ben ik met mijn klas (groep 6) gaan kijken op onze boerderij. Dat doe ik ieder jaar. Dit jaar hadden mijn leerlingen geluk: het veld met de aardappelen ligt vlakbij de loods. We hebben lekker alles goed kunnen zien, van heel dichtbij! |
| |
 |
| De aardappelrooier aan het werk |
| |
| De aardappelen zaten in het veld goed verstopt onder de heuvels (ruggen), maar de aardappelrooier tilt de hele heuvel op. Alleen de aardappelen hoeven mee op de kipwagen, dus de grond en kluiten worden zoveel mogelijk weggezeefd op de akker. De volle kipwagen rijdt terug naar de loods. Een grote bak staat daar klaar, de tractorchauffeur stort er zijn vracht in (stortbak heet die machine). Deze machine zeeft nog een heleboel grond en kluiten uit de vracht; de aardappelen rollen over transportbanden naar hun winterplekje. |
| |
 |
| Via de transportband.... |
| |
 |
| ...gaan de aardappelen naar hun winterplekje in de loods |
| |
| Vier meter hoog liggen de aardappelen op elkaar. Mijn man liet de kinderen zien hoe hij een thermometer in de aardappelhoop steekt. Die moet de temperatuur van dat plekje doorgeven aan de computer. De computer zelf regelt het opengaan van de luiken. Dat hebben de kinderen bekeken in de ventilatiegang. |
| |
 |
| De ventilatiegang |
| |
Bij die transportbanden help ik mee, als ik klaar ben met school. Stenen, kluiten, onkruid; die mogen niet mee naar binnen!
Het afgelopen weekend heb ik heel wat stenen verzameld: geen gewone, hoor! Hele oude stenen, al vele duizenden jaren oud. De mensen konden toen nog niet eens lezen en schrijven! Ik had er voor iedere leerling minstens eentje dit jaar! Ze moeten er heel zuinig op zijn! |
| |
 |
| Een vuistbijl |
| |
De kinderen hebben de stenen thuis gewassen en wilden de geschiedenis weten van hun eigen steen. In de klas hebben we toen gepraat over het leven van de bewoners van deze streek, duizenden jaren geleden. Vuursteenmijnen, vuistbijlen, krabbers, hamers…… we zijn allemaal heel erg nieuwsgierig geworden naar de geheimen van onze Limburgse grond.
Op weg naar school kwamen we nog langs de lege maisakker: zondag was de maishakselaar aan het werk geweest: de verhakselde mais ligt nu in een samengeperste hoop te wachten op de winter. Wat zullen de koeien van die boer ervan smullen. De mais was dit jaar héél erg hoog! De kinderen mochten het veld op om de overgebleven maiskolven op te rapen; één jongen nam zelfs een hele maisplant mee! |
| |
 |
Mijn leerlingen hebben thuis een heleboel verteld, dat weet ik zeker.
Ook al zijn het allemaal kinderen van het platteland, ze verbazen zich er ieder jaar opnieuw over, dat zit aardappelen zijn die je kunt eten! Dat er chips en patat van gemaakt kunnen worden, dat je ze kunt schillen en koken. En zelfs opeten!!!!!!
Dan zeg ik maar even niets over de milievriendelijke manier van werken van mijn man. Dat komt op een ander moment van het jaar in de klas aan de orde. |
|